Παρόλο που είναι ένα απ τα αγαπημένα μου μέρη, δεν έτυχε να διανυκτερεύσω ποτέ μέχρι τώρα.
Πρώτη φορά λοιπόν βράδυ στη μύτη της Επανομής και πρώτη φορά με τη Νοπίτσα στο τσαντίρι.
Φέτος, κλείνοντας 10 ολόκληρα χρόνια αγωνιστικής ποδηλασίας και μετά από διετή αποχή απ τον συγκεκριμένο αγώνα, επέστρεψα εκεί όπου άρχισαν όλα τον Μάιο του 2007.
Και ήταν όπως τα είχα αφήσει.
Ο Νίκος, ο Γιάννης, ο Ποτός, η πανέμορφη διαδρομή, τα κοτρώνια, η θάλασσα, οι ταβέρνες του Θεολόγου, όλα εκεί.
Αλλά το πιο σημαντικό, η τόσο φιλική ατμόσφαιρα και η φιλοξενία των ανθρώπων της Θάσου.
Αγκαλιά με την Νοπίτσα γυρίσαμε όσο ήταν δυνατόν να γυρίσουμε μέσα σε 5 μέρες το όμορφο νησί, τις παραλίες του, τα γραφικά χωριά του, το βουνό και την δρακότρυπά του.
Του χρόνου πάλι.
