Κασσάνδρα 18-191117

Ξεκινήσαμε πρωί απ τη βροχερή Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής.

Αφού κάναμε πρώτα μια στάση στο Makemusli για προμήθειες απ τον φίλο μας τον Σταύρο, συνεχίσαμε για την δεύτερη στάση μας.

Το σπήλαιο των Πετραλώνων.
Βγάλαμε εισιτήρια, επισκευτήκαμε το μουσείο και μετά μπήκαμε στο σπήλαιο όπου ο ξεναγός μας είπε την ιστορία του σπηλαίου.
Πως ανακαλύφθηκε, πόσον ετών είναι κλπ.

Συνεχίσαμε για Χαλκιδική με στάση στη Σίβηρη για φαγητό.
Είπαμε να μπούμε στο χωριό μπας και βρούμε τίποτε ανοιχτό να φάμε.
Προς μεγάλη μας έκπληξη ήταν ανοιχτή η ψαροταβέρνα "το κύμα" όπου ο Κώστας μας υποδέχτηκε με χαρά. Γνωριζόμαστε άλλωστε από το καλοκαίρι.
Όπως μας είπε είναι ανοιχτά όλο το χειμώνα, τα τριήμερα Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή εκτός Χριστουγέννων.

Σειρά είχαν τα ιαματικά λουτρά της Αγίας Παρασκευής.
Στα λουτρά πρόσφατα έγινε ανακαίνιση και είναι πλέον σύγχρονα με αρκετές παροχές.
Είναι πραγματικά κρίμα που δεν τα διαφημίζουμε όσο θα έπρεπε.

Κι αφού νύχτωσε για τα καλά και τα μάτια μας τσούζανε απ το θειάφι, πήγαμε στο ξενοδοχείο Μύλος, το οποίο ήταν αναγκαίο κακό μιας και δεν βρήκαμε τίποτε άλλο αυτή την περίοδο.
Δεν το συστήνω με τίποτα.
40 ευρώ τη βραδιά σ ένα δωμάτιο των 20.
Τουλάχιστον ήταν ζεστό.

Την επόμενη το πρωί, ξεκινήσαμε με τα ποδήλατα για Αιγαιοπελαγίτικα, Ποσείδι και Καλάνδρα.
Αφού φάγαμε τις αντιοξειδωτικές βόμβες που βρήκαμε στο δρόμο, τα γνωστά βατόμουρα γυρίσαμε στο αυτοκίνητο, αλλάξαμε και πήγαμε στο γνωστό αγαπημένο μας μέρος το ακρωτήριο στο Ποσείδι.

 

https://youtu.be/RnhSnwFMWE4

Ηπιαμε καφέ απ τα χεράκια μας, ανάψαμε 

φωτιά με ξύλα που μάζεψε η Νοπίτσα, είδαμε το άσχημο θέαμα με το δελφινι που το ξέβρασε η θάλασσα και βουτήξαμε στο νερό. 

Κολυμπήσαμε κάνα 20λεπτο, εγώ γυμνός και η Νοπίτσα με στολή, αλλά μετά την έβγαλε κι αυτή. Να συνηθίσει σιγά σιγά στο κρύο.

Φύγαμε με το σούρουπο αφού βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες και δοκιμάσαμε τις δυνατότητες της nikon σε χαμηλό φωτισμό και ηλιοβασίλεμα.

Στάση ξανά στον Κώστα για ψαράκι κι αφού μας κέρασε για δεύτερη φορά τσίπουρο, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Ποιος είπε ότι η Χαλκιδική είναι μόνο για το καλοκαίρι;

Παρακάτω ακολουθεί φωτογραφικό υλικό. Πατήστε το βελάκι δεξιά πάνω στη φωτο.