Τοπικό πρωτάθλημα ΜΤΒ 2012

Πέρσυ είχα βάλει στόχο το τοπικό πρωτάθλημα mtb στην κατηγορία masters. Ενα λάστιχο στην πρώτη από τις 3 στροφές σε συνδιασμό με το γεγονός οτι είχα ξεχάσει τις αμπούλες CO2 σπίτι, μάλλον μου στοίχισαν και βρέθηκα τελικά στη 2η θέση. Φέτος πείσμωσα όσο δεν πάει. Όλο το χειμώνα έκανα προετοιμασία αποκλειστικά γι αυτόν τον αγώνα. Ηταν για μια ακόμη φορά ο στόχος της χρονιάς. 15 μέρες πριν πήρα μέρος στον αγώνα mtb στο Ωραιόκαστρο όπου ήταν μια καλή ευκαιρία να με τεστάρω σε πραγματικές συνθήκες σε σχέση με τους αντιπάλους μου. Αφού είδα που υστερώ και που είμαι καλός κατάστρωσα την τακτική που θα ακολουθούσα. Το πρωί στις 5 'ημουν ήδη όρθιος και ετοιμαζόμουν σιγά σιγά. 07:30 στο Σέιχ Σου για έλεγχο της σήμανσης, η οποία είχε γίνει 2 μέρες πριν από μένα και μάλιστα 2 φορές, μιας και κάτι παπούδες μου τη χαλάσανε. Μισή ώρα πριν την πρώτη εκκίνηση ο αλυτάρχης του αγώνα με στέλνει ν αλλάξω και να κόψω ένα κομμάτι της διαδρομής γιατί οι κανονισμοί της UCI είχαν αλλάξει και φυσικά κανείς δεν ήταν ενήμερος. Τρέχω σαν τον παλαβό και αλλάζω τη σήμανση. Στις 10:00 ξεκινάει η πρώτη κατηγορία, παίδες-γυναίκες. Στις 11:00 η κατηγορία αντρών. Και στις 13:00 οι masters. Στη γραμμή της εκκίνησης κι ακόμα δεν έχω πάρει χαμπάρι οτι ο στόχος της χρονιάς ξεκινάει. 1 λεπτό...30 δεύτερα...φύγαμε. Το μυαλό καθάρισε σε δευτερόλεπτα. Αμέσως ότι είχα σχεδιάσει μπήκε σε λειτουργία. Αφήνω τους αντιπάλους να μπουν μπροστά. Κάνω οτι τους κυνηγάω. Τους αφήνω να μπουν πρώτοι στο ανηφορικό και αρκετά τεχνικό μονοπάτι. Από πίσω κολλημένος. Στην έξοδο του μονοπατιού ξεκινάει ανηφόρα 1,5 χιλιόμετρο. Κι εκεί κάνω το μπαμ. Ξεκολάω και σε λίγο είμαι μπροστά. Στο τέλος της ανηφόρας και στην είσοδο του 2ου μονοπατιού είμαι ήδη 500 μέτρα μπροστά. Η πρώτη στροφή πήγε στα κόκκινα. Περναω απ την αφετηρία. 2 στροφή. Εχω ρίξει αρκετά το ρυθμό και κρατάω δυνάμεις σε περίπτωση που τις χρειαστώ. Στα μονοπάτια πηγαίνω πολύ γρήγορα μεν, αλλά χωρίς να ρισκάρω. Σε προπονήσεις πήγαινα πιο γρήγορα. Αφετηρία ξανά. 3η και τελευταία στροφή. Ρίχνω επίτηδες κι άλλο το ρυθμό και συνεχίζω έτσι. Ξέρω οτι ο Διτόπουλος (ο άνθρωπος μηχανή) με φτάνει συνήθως στο τέλος κι έχω πολλές δυνάμεις κρατημένες. Προς το τέλος της 3ης στροφής είμαι μόνος μου. Πίσω μου κανένας, μέχρι όσο μπορούσα να δω. Τερματίζω. Λίγα λεπτά πίσω μου οι αντίπαλοί μου και φίλοι Διτόπουλος και Κάσπαρης. Ο στόχος επιτεύχθηκε. Πάμε γι άλλα. Η κατηγορία masters αναβαθμίζεται, μεγαλώνει κι αποκτάει ενδιαφέρον.